Sevgili Kardeşim;
Yaklaşık 40 yıldır görüşmüyorduk. Bu az bir zaman değil. Ne yaparsın hayat mücadelesi. En son 1977 yılında Sivas Milli Eğitim Müdürlüğünde seninle karşılaşmış, ayaküstü öğrencilik yıllarımızdan konuşmuş, dertleşmiş, sohbet etmiştik. Sen ne kadar iyi bir insandın. Hepimizin gönlünde taht kurmuştun. Yaşlarımız aynı olmasına rağmen sen bizim bir ablamız gibiydin. Uzakta da olsan, hayalimizde biz seninleydik. Herkese kendini çok sevdirmiştin. İnsanlara yaklaşımın o kadar sıcak, samimi ve olgundu ki, bu özelliğinle bizler sana gıpta ederdik. Senden başka bu okulda hiç mi arkadaşımız olmadı. Çook, ama birçoğunu unuttuk. Neden? Çünkü biz o okulda gariptik, sen bize ablalık yaptın, farklıydın. Seni unutmadık. Unutamayız. İsminin hizasında rahmetli kelimesini görünce donup kaldım. Kader! Alın yazısı değişmiyor. Dualarımız senin için şehit anne. Mekânın cennet olsun.Tahsin ÜNSAL

ben de Hülya'nın haberini İstanbul'da almıştım Sivas'tan nakil gelen bir öğrencimden annemler gizlemişti ama ben yine de duymuştum ve o günü hiç unutmadım benim için büyük bir acıydı genç yaşta bir arkadaşımı kaybetmek unutulacak gibi değildi mekanı cennet olsun