Sarışın, sol yana taranmış saçları hayli dökülmüş, yoksul çocuğu olduğu, yamalı pantolonundan ve hayli yıpranmış ceketinden belli, 27-30 yaşlarında bir öğretmen girdi 4-D sınıfına, sınıfımıza.
1963-1964 Öğretim Yılı...
...
Sık-sık, ellerini ceketinin üstten dikilmiş ceplerine yumruk yaparak sokuyor, pek de güvenli olmayan adımlarla sınıfta dolaşmaya çalışıyor…
Bütün sınıfın gözü üstünde. Hınzır ve muzip öğrencilerin gözü, bir daha, hatta iki daha üstünde. Belki üç...
...
Hiç birimizin gözlerine bakmıyor, bakamıyor...
….
'Eğer bu lafı, 47 yıl sonra, 'BABAEVİ' ve hatta 'ANAKUCAĞI' saydığımız, güzel okulumuzun, güzel öğrencilerinin kurduğu, dost - kardeş ve ağabey, güzel insanların, tekrar buluştuğu ve bu güzel sitede söyleyebilme özgürlüğüm varsa, sınıfımıza giren öğretmeni gözümüz pek tutmadı...
...
Bir şey söylemek için avurtlarını şişiriyor, sonra ne oluyorsa oluyor, söylemekten vazgeçiyor. Hiçbir şey, hiçbirimizin gözünden kaçmıyor. Sınıfta ne kadar hınzır, kâfir, öğrenci varsa, hepsi kaşla göz arasında birbirine bakıyor...
...
Herkes birbirine, "Bunda iş yok," mesajı veriyor. Gizli verilen mesaj, bütün öğrenciler tarafından çok çabuk ve doğru anlaşılıyor... Eh, her sınıfta bir iki elebaşı, hatta üç-beş elebaşı olur. Fırsat buldukça kaş-göz ediyorlar birbirlerine... Öğrenci makarasına dolanacak bir tip. Bütün bu olan biten, ilk bir iki dakikada oluveriyor...
...
Öğretmen, biraz vermiş gibi, ama daha çok kararsız, sırtını sınıfa dönerek, tahtaya adını yazmaya çalışırken, sınıfta bir gülmece başlıyor... Bu gülmece, giderek Kahkahaya dönüyor...
...
Kız arkadaşlar malum, önde otururlar. Böylesi bir durumda da ne olacaksa, Kopan veya kopacak fırtınayı, herkeslerden çok onlar göğüsler… ( Onların bu yiğitçe kadirlerinin farkına, yeterince varamamış olsak bile, onlar hep korudular bizleri... Bu işlerin ayırdına sonradan varsak da, hiç birisine teşekkür bile edemedik.... )
Bu da bize, hep dert oldu...
…
...
Öğretmen Tahtaya adını yazdı.
Yarı kararlı, daha çok kararsız, bize döndü...
...

Gene, kararlı kararsız davranışlarla kızlara çıkıştı...
Hiç duyup-bilmediğimiz bir şive ile ve ne anlamını, ne formülünü ve ne dediğini pek de anlayamadığımız bir tonla kızlara niye güldüklerini, neden gülüştüklerini sordu.
Kızlar da;
'Ne dediğinizi, ne sorduğunuzu, anlayamadık' dediler, omuz silktiler...
Eh, her sınıfta olduğu gibi, bizim sınıfta da birkaç tercüman arkadaşımız vardı...
...
Bunlar, Türkçenin dışında, davranış dilini, duruş dilini, soruş dilini, düşünce dilini, el kol hareket dilini, her türlü şiveyi 'TEVATIR' bilirler, aslına uygun, çok da isabetli yorumlar yaparlardı. Tercümanlar, yorum yaptılar...
...
Bu sefer de, öğretmenimiz, bir şey anlayamadı yapılan yorumlardan... Ve işin garibi, kızlarımız kadar cesurca 'anlayamadım' da diyemedi...
...
Avurtlarını gene bir şişirdi, sonra yutkundu. Allak-bullak bir vaziyette anlamış göründü ve olan biteni
sineye çekti…
…
Derin bir nefes aldı. Gene hiçbirimize bakamadan, "Arkadaşlar, Tarih Dersini Ben Yapacağım. Ve size 'MODERN' Tarih öğreteceğim. Modern Tarih Dersinin Konularını, Tezimde Belirttim. Tezimde Bu Konular Vardır..." dedi.
…
Sene 1963'ün sonu, 64'ün başları, O gün, o derste, 4-D Sınıfında öğretmenimizin adı:
"MODERN MEMMET," konuldu. Mehmet değil.
Gerçi bu ismi kendisine yakıştıran ve yaygınlaştıranlar (F.D A.Y, H.Ş, A.İ. A, A.S.Ç, S.A,) olsalar da, aslında bu ismi kendisine kendisi koydu. Arkadaşlar sadece, Mehmet'i MEMMET yaptılar. , , ...
...
Bu, öğrenci gırgırı yüzünden, iki arkadaşımız sınıfta kaldı... Daha doğrusu biraz da bu yüzden...
(F.D.,. H.Ş.,) Belki, biraz bile değil, sadece bu yüzden...
...
Birgün, sözlü yaparken, F.D. ile kavga ettiler.
F.D. Filinta gibi. Giyim-Kuşam 4/4 lük.
Yürekli, açık sözlü, dolambaçsız, gözünü budaktan esirgemez. Buğday benizli, bir oğlan…
Tahtada MODERN MEMMED ile çekişiyor. Uyarına getirip, Sık-Sık MODERN diyor. Ve zaman zaman da, gene uyarına getirip inadına MEMMET diyor...
...
MODERN MEMMED, F.D.'i sınıfta bırakmakla tehdit ediyor...
...
"Bu sene de, senin yüzünden sınıfta kalırız anasını satayım... Belki, MODERN TARİHİ de ne ise, nihayet öğreniriz..." diye efelenip, protesto ederek yerine oturuyor F.D. ...
…
Öğretmenimiz, bir iki ay sonra, dıştan cepli, yeni bir elbise yaptırdı.
Siyah-Kahverengi karışımı, beyaz kırçıl benekli...
Birkaç hafta sonra, yan cepleri sarkmaya başladı... ...
Sonra, ceketinin üç düğmesinin en üstte olanı düşüverdi... Onu bir zaman sonra orta düğme izledi. Kaldı bir düğme... Dikkatsiz terzi, onu da çürük bir iplikle dikmiş olacak ki, o da düştü...
Ve öğretmenimiz birkaç ay içinde, düğmesiz kaldı. Ve abartısız birkaç ay düğmesiz gelip gitti...
Bunlar öğrencilerin gözünden kaçar mı?... ...
...
Ve biz öğrenciler, hiçbir zaman, " MOREDN TARİHİ " öğrenemedik ne ise? Daha önceki öğrendiğimiz Klasik Tarihten hiç farkı yoktu öğrendiklerimizin....
....
Öğretmenimizin, ilk derste söylemiş olduğu tezi, hangi rafta kalakaldı kim bilir?...
.....
.....

Daha sonra, kafirin biri, bir düğme vermiş olacak ki, üst deliğin hizasının birkaç santim üstüne iliştirildi o düğme. Kim iliştirdiyse...
...
Düğme, kara mıydı, sarı mıydı yeşil mi?...
...
Merak eden onu A.Y. sorsun...

Ve biz öğrenciler, hiçbir zaman, " MOREDN TARİHİ " öğrenemedik? Daha önceki öğrendiğimiz Klasik Tarihten hiç Farkı yoktu öğrendiklerimizin.
.....
.....
...
Aradan 47 yıl geçti. Birçok ayrıntıyı unutmuş olabilirim.
"Yiğit, Lakabıyla Anılır!" derler.
Ben de o günleri, anıyla, şanıyla, lakabıyla yadetmeye çalıştım...
...
Sevgili öğretmenimizin hoşgörüsüne sığınıyor, yaşıyorsa ellerinden hürmetle öpüyorum...
...
Amacım, asla kimseleri incitmek değil.
Varsa sürçü lisanımız bağışlana....
Kabakyazısındaki Taş Mektepte okuyan, okutan, hizmet eden, girip-çıkan herkese, selam, sevgi ve hürmetlerimi iletiyorum,

Almanya, 03.02.2011,
Ali İhsan Asıhan,
emmoğlu46