Bu taş mektepten kimler geldi.Kimler geçti…Bu mektepte okuyup ta anısı olmayan çok azdır.Hatta yoktur bile..Hele o 68li yıllarda siyasetin konuşulmadığı,s adece ve sadece geleceğimizin güvencesi olacak yavrularımızı,n asıl yetiştirelim?Konusunda kafa yoran ve bu uğurda eğitim alan bizler;Belki bu günün gençliği kadar teknoloji ile bu kadar iç içe değilsek te,mutluyduk.O yıllar da bir başkaydı.Her ortamın kendine göre güzellikleri vadır.Yeterki şartları iyi değerlendirelim .İleriye umutla bakalım.Bunu da o günkü eğitim kadromuza borçluyuz.Bizleri yetiştiren,bu öğretmen ve idareci kadrosu,fevkala de donanımlı,evine ,çocuklarına gösteremediği ilgi ve şefkati,bize göstererek,bizl eri daha nasıl iyi eğitmenin gayreti içindeydiler.Bu da yatılı okulda öğretmenlik yapmanın bir ayrıcalığı olsa gerek bence…O dönemde bu taş mektepte okuyan bizler, şanslı ve de bu bizim için ayrıcalıktı.Öğretmen olacaktık.Yüzlerce öğrenci yetiştirecek,ba yrağı en ücra yerde göndere çekmenin heyecanı içinde dopdoluyduk.Öğretmen,öğrenc i,idareci üçlüsü içinde,zevkle çalışıyor,gelec eğimizin güvencesi olacak,çocuklar ımıza,nasıl yararlı olalım diye projeler üretiyorduk.
Okulumuz sosyal faliyetler açısından da çok ileriydi.Birlik ve beraberlik içinde her şeyin üstesinden hep birlikte gelirdik.Bu birliktelik ve kaynaşma yatılı okumanın bir ayrıcalığı olsa gerekki,zaman zaman şakalar,espiril er günlük yaşantılarımızı n birer ayrılmaz parçaları olurdu.Hele 1 Nisan şakaları her yıl vaz geçilmez olmazsa olmazlarımızdan dı.Bu şakalarımız kendi aramızda olduğu kadar,öğretenle rimizle de bir bütünlük arz ederdi.
1968 yılının yine bir Nisan’ıydı.Dersimiz Eğtim Psikolojisi,öğr etmenimiz Veli Yalçın bey,(kulakları çınlasın)O na yapmıştık bu şakayı..(Genel de o gün ilk dersi olan öğretmenlerimiz e yapılırdı bu Nisan bir şakaları..) 6/A sınıfındaydık.sınıfımızın tabelasını,alt katta ki 4/A sınıfının tabelası ile yer değiştirmiştik.Öğretmenimizi oyalamak,o na bir Nisan şakası yapmaktı amacımız….Bizi bulmakta zorlansın,bir de o ders yazılı olacaktık.Yazılıyı kaynatırmıyız diye düşünmüştük.Ama öğretmenimiz tez gelmiş, bizi bulmuştu.O sakin ve beyefendi tavrıyla arkadaşlarrrrrr ….yazılı yapmam lazımmmm….Diyerek yazılıyı kaynatmamıza maalesef müsade etmemiş,’’Yazıl ı kağıdımız yok’’ dememize fırsat vermeden hepimize birer kağıt dağıtarak yazılıyı yapmıştı.Bu anımı hiç unutamam.Bu sitede bu anımı arkadaşlarımla yıllar sonra paylaşmanın mutluluğu içindeyim.Veli Yalçın bey öğretmenimi saygıyla anıyor,ellerind en öpüyorum.O na daha nice sağlıklı uzun ömürler diliyorum.

Abdullah TAKCI
29.Ocak.20011-İZMİR-